Tweede festival dag W.C.Handy festival Henderson

Hallo Paul, ja de prijs, we hebben eerst gemeend dat we een “Meet and Greet” moesten organiseren tussen jou en een wijd en zijd bekende snaarist voormalig uit Gorinchem met expertises in diverse genres op alle van snaren voorziene instrumenten, met natuurlijk alle onkosten voor het organiserend comité. Maar we vonden dit wat te veel van het goede, dus hebben wij gemeend een………..nee laten we het nog even spannend houden, het is te leuk om het nu al te verklappen.
Eerst alle ochtend beslommeringen maar weer afgehandeld en eens een wandeling gemaakt naar de overkant van de straat waar de Ohio River langs komt. Is eigenlijk te warm zo in de volle zon (zo’n 34 gr) op het heetst van de dag, maar het bezoek was tweeledig, natuurlijk de rivier, maar er is daar ook een restaurant met een goede reputatie wat het bezoeken waard schijnt te zijn. Niet nu natuurlijk maar mocht er een reden toe zijn, kan je maar het beste voorbereid zijn, als je dan nog moet gaan zoeken gaat dat van de netto eettijd af en dat moet je niet willen. Daarna maar weer even in de auto naar een “andere” shopping Mall, altijd leuk en lekker koel en het loopt al weer tegen lunchtijd ook. Nu hebben we een andere naam voor de shopping Mall maar het blijkt wel dezelfde te zijn als gisteren, alleen de achter ingang. Hier ook een bank gevonden die wel kleinere coupures dollars wil wisselen tegen grotere, we zijn nog steeds loaded van die dingen. Als we terug naar NL gaan krijgen we vast vragen waar alle kilo’s gebleven zijn van de heen reis. Maar deze bank is zeer wel willend en wil er best nog “wat” inwisselen, dus morgen maar weer terug. Is het eerste deel van de dag ook weer nuttig besteed. Na dit ritueel maar weer naar het hotel, wordt weer tijd om een Ubertje te regelen om op het festival terrein te komen. Eerst maar onze vriend taxi driver Alfred met baard opgebeld…..antwoord apparaat, netjes ingesproken met het verzoek ons op te halen en naar Henderson te brengen, zoals afgesproken. Nou Alfred moet nog bellen dus deze maar weer uit de telefoon gedelete en terug naar de Uber App. Ook deze keer weer binnen 2 minuten een taxi voor de deur, deze was zelfs zo snel dat hij al aan de overkant stond te wachten terwijl wij netjes voor de deur stonden te wachten. We krijgen weer een app met “ taxi arrived” alleen wij zien hem niet, oeps daar staat wat aan de overkant ff nummerplaat checken, ja dit moet onze Joe zijn. Ook Joe was weer een spraakzaam type over muziek etc. Vertelde wel dat hij redelijk gefrustreerd geraakt was in zijn jeugd van country muziek. Dit omdat zijn ouders Hank Williams, Conway Twitty en consorten tot in den treure draaide, waardoor hij een gezonde afkeer gekregen heeft van deze stijl. Daar op volgend vertelde hij weer dat het allemaal wel weer goed gekomen is, nu hij wat ouder is (45) is hij Country weer helemaal is gaan waarderen. Bij aankomst op het festivalterrein werd het podium net omgebouwd voor de volgende act. Rick Vito. Nu kwam die naam ons allemaal erg bekend voor maar wisten niet waarvan. Hebben we hem al eens gezien op een festival o.i.d.? We wisten het niet meer. Toch maar ff Googelen (waar zouden we zijn zonder dit medium) en ja hoor alle stukjes vielen op zijn plaats, hij is notabene de tijdelijke vervanger geweest van Lindsey Buckingham in Fleetwood Mac en nog vele andere bekende bands daarna. Nu schijnt deze laatste een paar weken geleden weer aan de dijk te zijn gezet dus Rick, ff een CV-tje eruit zouden we zeggen. Rick Vito & The Lucky Devils had wel wat qua muziek maar ook de meest fancy gitaren komen langs, speciaal voor hem gemaakt door Reverend ( www.reverendguitars.com ). Van ons bankje op het festival hebben we ook uitzicht op een spoorbrug waar net een trein op passeert. Op het eerste gezicht lijkt hij wel lang en gaat niet zo hard dus maar even meetellen, 125 wagons achter 1 locomotief, alles is groot in de US dus ook dit. Na Rick Vito komt de gigantische mijnheer Sugaray Rayford het podium op, direct werden er al wat trompetten en saxofoons gesignaleerd, dit geeft bij ons meestal al wat scepsis. Grote donkere man met koperwerk is in de regel net buiten ons acceptatievermogen, maar telkens als we van plan waren uit te pikken zetten ze weer een lekkere blues neer met geweldig gitaarwerk en trompetjes op een laag pitje en blijven we maar weer hangen. Na Sugaray Rayford zou de op het eiland Man geboren Davy Knowles komen, een nieuwe lichting blues talent. Die moest om 22:00 hrs gaan beginnen, maar gezien Sugaray weer bezig was om ons weg te pesten, de leeftijd gaat tellen, we nog een taxi moeten regelen en we ’s morgens weer fris moeten zijn voor deze schrijfsels, zijn maar opgebost en op “huis” aan gegaan.
Oh ja, nog de 1ste prijs voor Paul: is een heuse origineel getekend met persoonlijke note (zie foto), exemplaar van de laatste CD van Rick Vito “Mojo on my side”. Gefeliciteerd! Blijf ons volgen want misschien zit er voor jou ook wel zo’n mooie prijs in het verschiet!