Baton Rouge Dag 1

Vandaag gaan we op pad richting Morgan City, midden in de Atchafalaya bayou! Doel is om daar een airboat swamptour te maken net als 9 jaar geleden. Morgan city is niet ver van New Orleans, ongeveer 1,5 uur rijden. Tot dusver hebben we het adres van die airboat verhuur nog niet kunnen vinden, maar we vertrouwen op ons geheugen om het te kunnen vinden. TomTom uitgezet en de bayou in! Eigenlijk is dat de mooiste manier om iets van een land te kunnen zien. Zo kom je op plaatsen waar je anders nooit zou komen. We rijden langs mooie riviertjes (hier heet dat een bayou) met prachtige houten huizen maar ook veel dumpsters. Eén ding hebben ze allemaal wel gemeen: een glad gemaaid gazon. Zoals bij ons vroeger het stoepje altijd geveegd moest zijn zo is het gazon voor het huis in Amerika heilig. Eindelijk menen we wat herkenning te zien, een lange dijk met een weg erlangs. Enig verschil met toen is dat de dijk over de hele lengte nu voorzien is van een damwand om het water te weren. Die water deert, die water keert zeggen we in Nederland, dus ze hebben toch wat geleerd van Katrina. Nog steeds geen airboat verhuur. Eigenlijk niet zo erg. Best aardig zo’n rustige dag tussendoor en een beetje rondrijden. Benzine kost toch bijna niks. Inmiddels zijn we zo ver uit de richting van Morgan City dat we besluiten maar door te rijden naar Baton Rouge. Ook een oude bekende van 9 jaar geleden. We vinden een goed geprijsd hotel down town: “Belle of Baton Rouge” en boeken 2 nachten. Dan kunnen we op ons gemak een airboat zoeken morgen. Waarschijnlijk omdat het zondag is zijn de blues bars hier vandaag gesloten. Niet erg, dan blijven we bij het hotel vanavond. Het hotel blijkt onderdeel van een enorm groot complex. Er is een theaterzaal ter grootte van een sporthal, diverse bars (die ook gesloten zijn vandaag), een swimming pool en een casino. Het casino verklaart veel van de relatief lage prijs voor de kamers. Omdat de vloer van het normale restaurant net dit weekend vernieuwd wordt, worden we onder verontschuldigingen van de directie, voor een hapje verwezen naar de bar. Eerst maar een Abita Amber en dan diner bestellen. Normaal gesproken zijn we niet gewend onze volledige maaltijden te beschrijven, maar in dit geval doen we het toch. Eerst natuurlijk aan de welwillende bediening uitgelegd dat we uit Europa komen, alle tijd hebben omdat we op vakantie zijn en van ons eten willen genieten. Ze knikt begrijpend. We bestellen een entree met een soort chicken cheese wrap en vragen om dan wat tijd te nemen voordat de hoofdschotel, een chicken bayou gerecht met groente en gebakken aardappeltjes, gebracht wordt. Bij de entree blijkt een bord sla te horen dat op zichzelf al een hele maaltijd is. Als we een eind op weg zijn met de salade wordt de rest van de entree gebracht. Een twee enorme borden met elk 4 in driehoek gevouwen wraps. Borden passen eigenlijk niet op ons ietwat krappe tafeltje. Wat nu? Borden met sla maar inleveren. Halverwege de entree staat de bedienende dame weer bij ons tafeltje met de mededeling dat het hoofdgerecht klaar is. Dat hadden we toch niet afgesproken! Dan maar de nog halfvolle borden inleveren en verder gaan met het hoofdgerecht. Hier moet het volgende misverstand zijn ontstaan. Terwijl wij dachten gevraagd te hebben het hoofdgerecht toch maar te laten brengen en een paar wraps in een doggie bag te doen, staat even later ons hele hoofgerecht in tempex bewaardozen ingepakt met plastic bestek, 100 servetten etc. op tafel. We proberen nog iets uit te leggen, maar besparen ons de moeite. We openen netjes de tempex dozen en vervolgen ons diner alsof er niets gebeurd is. Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen.