Van jetlag naar jetligt.

Vanmorgen rond 8.00 uur opgestaan. Goed geslapen en de voetjes waren weer wat bijgekomen van de lange wandeling van gisteren. Heerlijk ontbijt gemaakt van de lekkernijen die de broeders allemaal in onze koelkast hebben gestopt (zie foto)Alles is groot. Toast gemaakt, spekjes, worstjes en eitjes gebakken, jus d’orange en koffie erbij en alles vers, welk hotel kan er tegenop! En dat alles natuurlijk aan de tafel op onze back-porch in het zonnetje dat ook al op was. We vroegen ons af of er nog eekhoorntjes zouden zijn net als de vorige keer, omdat de bekabeling van de elektriciteitspalen drastisch was gewijzigd. Je vraagt je af wat heeft dat met elkaar te maken, nou alles want de eekhoorns gebruiken die kabels als een soort snelweg om van de ene boom naar de andere te komen. Gelukkig was dat het geval, slimme beestjes (stadsratjes eigenlijk) en een leuk gezicht vanaf de porch. Omdat het blues festival pas morgen begint zijn we eerst de buurt rondgewandeld. Dat kan hier nog in tegenstelling tot een paar andere wijken in Chicago. Tussen de middag onze eerste echte Amerikaanse “burger” op, automatisch een kan water en ijs op de tafel plus een stevig soepje want dat hoort zo in deze Old fashion Dinner. Daar is de quarter pounder van Mac Donalds toch wel een lachertje bij! Expres geen foto van genomen want dat komt toch niet goed over. Ondertussen bij een paar banken geprobeerd om wat 1 dollar biljetten om te wisselen voor grotere biljetten, maar vanwege allerlei “regulations” bleek dat niet te kunnen. Dan maar zoveel mogelijk de rekeningen met 1 dollarbiljetten betalen!
Na een Middagdutje (in het kader van Jetlag naar jetligt) toch nog even met de metro naar “down town”. Dit keer maar de bus genomen naar het metrostation i.p.v. te lopen. We hebben ten slotte een all-in openbaar vervoerkaart! Richting Grand Park gewandeld (daar gaat het morgen allemaal gebeuren) en neergestreken op een terrasje waar een groot bord stond waar allerlei biersoorten op werden vermeld. Dat leek ons wel wat. Hoewel er druk heen en weer werd gewandeld binnen in de zaak en regelmatig naar buiten werd gekeken bleek niemand van het personeel bereid naar buiten te willen komen om ons te bedienen. Dan maar weer opgestaan en vrolijk zwaaiend naar het personeel weer weggegaan. Even verderop hadden we meer geluk: Kitty O’Shears pub! De waitress daar bleek heel wat bereidwilliger om ons wat biertjes te brengen en ook nog de conversaties op gang te houden. Omdat het wat frisser begon te worden zo rond 20.00 uur besloten we naar binnen te gaan om het consumeren van onze versnaperingen daar voort te zetten. Gelukkig maar want direct daarna werden we verrast door de eerste live muziek van onze reis. Weliswaar geen blues maar wel een duo dat Ierse folk van een bijzonder hoog muzikaal gehalte ten gehore bracht. De een speelde Ierse bouzouki (dat lijkt op een Grieks instrument maar is het niet) en de ander bas en allerlei fluitjes. Ze bleken daar wel vaker te spelen want de hele benodigde apparatuur met alles er op en er aan (PA-systeem, boxen, microfoons etc.) was in de kroeg aanwezig en binnen 5 minuten opgesteld en uit versterkt. Daar kunnen Nederlandse kroegen een voorbeeld aan nemen! Zo’n eerste avond gelijk een mooi muzikaal onthaal, maakt veel goed van de tegenslag van de eerste dag. Omdat de bus niet meer reed hebben we om thuis te komen maar een taxi genomen voor het Chicago Hilton. Daar houdt de livrei tenminste nog de deur voor je open om in te stappen! De chauffeur bleek uit Ghana te komen, maar hij wist veel van Nederland. Hij vroeg zelfs naar ons koningshuis en of de Utrechtse automarkt nog bestond, want hij had vroeger in tweedehands auto’s gehandeld! Volgens ons lopen de taximeters hier twee keer zo langzaam als in Nederland want we waren voor een luttel bedrag van 18 dollar weer heel snel en veilig thuis. Morgen op naar het blues festival!