Austin dag 2

Vandaag maar eens uit ontbijten, gisteren gezien dat de buren van het hotel een vernieuwde ontbijtkaart hebben wat ze niet onder stoelen of banken staken d.m.v. schreeuwende borden op het terras. Dit soort reclame schijnt toch te werken, anders hadden wij daar ook niet gezeten . Na een eenvoudige doch voedzame maaltijd maar eens een wandelingetje gepland naar het Butler Metro Park. Dit park ligt net aan de overkant van de Coloradorivier en naar het schijnt moet daar een standbeeld van de SRV man staan, de man die sneller gitaar speelde als zijn schaduw. Deze, helaas veel te jong overleden Stevie Ray Vaughan, wordt hier nog steeds herdacht en vereerd voor zijn muziek en zijn toegevoegde waarde voor de stad Austin in het bijzonder. Tijdens onze wandeling werden we nog vereerd door leuke mini reigertjes en schildpadden die in het park aan het foerageren waren. Voor alle duidelijkheid het is vandaag weer 38 graden C en dat is best wel warm tijdens zo’n wandeling. Na een bezoek aan het standbeeld van Stevie Ray Vaughan gelijk maar door de stad heen richting het hotel. De stad is nog steeds aan het bekomen van de avond er voor, overal staan vrachtwagens van diverse biermerken die de boel weer aan moeten vullen voor de komende avond. Tijdens de wandeling naar het hotel zien we een Thais restaurant aan de overzijde van het hotel, gelijk maar even een lunch ingepland uit nieuwsgierigheid. De Thaise mevrouw is een soort van stuiterbal die ook zo spreekt en dat met een vet Thais accent, dus concentratie vereist bij het bestellen. Wel heeft ze zich goed aangepast aan de Amerikaanse wijze van “bestelling opnemen”. Voorgerecht en indien mogelijk gelijk het hoofdgerecht op de tafel plempen. Op de vraag of we nog wat willen, is antwoord nee en in een split second ligt de rekening op de tafel en hup volgende klant. Onderwijl klinkt er uit de hoek waar de familie Thai eet een naar het schijnt goede Aziatische gewoonte: een luide boer. Maar bereist als we inmiddels zijn instrueren we deze dame zo goed als mogelijk, eerst voorgerecht dan kan rustig het hoofdgerecht doorkomen ……….. en dan gaat het weer fout, zodra 1 man zijn bord leeg heeft vervalt ze weer in de oude gewoonte en vraagt gelijk of hij al een nagerecht wil. Nu moeten we op gaan letten, want zeg je “nee” dan dumpt ze gelijk de rekening van de betreffende persoon op tafel, dus een diplomatiek antwoord is hier op zijn plaats in de vorm van “ik wacht nog even tot de rest ook zo ver is”. Nu had ze pech, omdat de hoeveelheid hoofdgerecht ook voldoende was om ook als nagerecht dienst te doen, dus verder naar het hotel, moet tenslotte nog even een verhaal gecomponeerd worden voor de site. Om een uur of 16:00 maar weer eens richting de stad, vanuit dit hotel is het echt maar een paar honderd meter lopen dus zou zonde zijn als we een “Pareltje” zouden missen i.v.m. luiigheid. En inderdaad in onze “stam” kroeg Friends staan weer een paar mannen in klassieke opstelling zoals eerder uitgelegd en ook weer van een prima kwaliteit die je niet veel in de Lage Landen tegen komt. Na de wandeling door de stad maar weer op het hotel aan even rusten en opfrissen en om 21:00 weer naar de stad voor de tweede ronde. Tijdens de wandeling terug naar de stad eerst even bij Antones “House of the blues” langs. Daar zijn we ondanks een paar pogingen nog niet binnen geweest, hoewel hun reputatie groot is. Ook deze poging mislukt: er speelt wel een band (zo te horen niet helemaal onze smaak) maar de entree is 20 dollar pp. Verder wandelend passeren we een zaal waar een band aan het opbouwen is, dus gelijk maar even binnen kijken. Er wordt nog druk opgebouwd en kan nog wel een kwartier duren volgens de portier dus eerst maar weer even naar de Friends. Hier aangekomen staat er wederom een “ klassieke” band maar nu aangevuld met een zangeres die qua kleding is blijven hangen in de sixties maar met een lekkere, enigszins schorre sensuele stem, maar lekker bij de band passend. De band is weer van ongekende kwaliteit met een solo gitarist die je zelden tegen komt. Wat speelt die man spat zuiver (ook op snelheid) en smaakvol. Echt genieten. Na een paar klassiekers van BB King, Lynyrd Skynyrd etc. ging onze sixties zangeres over op eigen geschreven nummers, die wel leuk waren maar niet helemaal ons ding (net als die zangeres gisteren) dus maar weer terug naar ons eerdere band die nog aan het opbouwen was. Daar binnen aangekomen komt er een blik van herkenning over ons heen. Dit was de kroeg waar 5 jaar geleden ’s middags om 17:00 de beentjes al van de vloer gingen. Staat ook hier weer een heerlijke band te spelen die diverse oude klassiekers ten gehore brengt. Na een paar nummers neemt een roodharige zangeres met zichtbare lichamelijke beperkingen plaats op het podium. Ze kent alle teksten van alle nummers uit haar hoofd, denken wij want door haar beperking is ze wat lastig te verstaan, maar het is wel zeer aandoenlijk. Na hier wat tijd doorgebracht te hebben maar weer eens een rond je lopen. En om het gepruts in een avondwinkel te voorkomen en om de vrees vast weg te nemen dat we vannacht wakker worden van de honger, gelijk maar even een hotdogje gescoord. Hierna maar weer even in de Friends kijken. Daar staat een net een nieuwe band op te bouwen, dus maar even wachten wat deze gaat brengen. Nou niet echt ons ding kwamen we al snel achter, het waren jonge mannen met veel technische ondersteunende apparaten, zeker van goede kwaliteit, maar puristen als we zijn maar weer snel opgestapt. Temeer daar er ook nog een wild rondspringen disco freak bij werd gehaald die zo nodig “Superstition” moest zingen. Tijdens onze wandeling richting hotel komen we nog een stel heerlijk enthousiaste gasten tegen die lekkere bleugrasachtige dingen staan te doen met bas, mandoline, viool en gitaren, hier nog maar even wat tippen omdat je dit soort dingen niet genoeg kan tegenkomen. Omdat de club met de roodharige zangeres toch op de weg naar ons hotel ligt hier maar weer even binnen gewipt. Wat ons trouwens wel opvalt en wat wij niet begrijpen is dat iedereen overal een I.D kaart moet laten zien aan de ingang behalve wij ;-). Na hier nog wat genoten te hebben maar weer op ons surrogaathuis aan. Morgen weer verder.

P.S. Kijk ook nog even naar gisteren, zijn foto’s en een video toegevoegd!